در این قسمت می توانید سوالات متداول کلینیک مو مشاهده نمایید
بله، اگر در کلینیک های معتبر زیبایی کاشت مو انجام شود، کاشت مو به صورت دائمی بوده و در آینده هم ریزش نخواهد داشت. موهایی که برای کاشت مو استفاده می شوند از پشت سر برداشته شده و دلیل استفاده از موهای پشت سر نیز عدم وجود گیرنده های هورمونی مستعد بوده که آنها قابل ریزش نیستند و به هرجایی منتقل شوند این مقاومت را با خود منتقل می کنند. در واقع باید بگوییم هر زمان موهای پشت سر شما ریخته شد موهای کاشته شده هم می ریزد.
خیر، این بیماری به نام آلوپسی آره آتا alopecia areata می باشد و كاشت مو در آن ممنوع است، درمان آن، درمان طبی دارویی و رفع علت زمینه ای آن می باشد (رفع استرس، عفونت و ...)
سلام
از دلایل ریزش ابرو می توانیم به هریک از موارد زیر اشاره کنیم:
بله.در حقیقت به دلیل خطر عفونت و سهولت در برداشت در همه روشهای کاشت مو باید موها ماشین شود و تبلیغاتی که در این زمینه در رابطه با عدم نیاز به کوتاه کردن مو انجام می شود کاملا غیر علمی می باشد.
بلی، موی كاشته شده كاملا طبیعی است و رشد می کند و قابل اصلاح آرایش و تراشیدن می باشد.
بله.کاشت مو بر روی اسکار سوختگی هم در سر و هم در صورت انجام پذیر است و در حقیقت این کار چندین بار توسط مرکز پارس انجام شده است و می توانید تعدادی از عکسهای آن را در گالری عکس ببینید.
بلی، اگر در هنگام سوراخ زدن برای کاشت مو دقت لازم صورت نگیرد ریشه موهای اطراف آسیب می بیند و باعث ریزش آنها می شود.
در کلینیک ما بر روی منطقه کاشت مو پانسمان انجام نمی شود. روی منطقه برداشت نیز پانسمانی برای چند ساعت انجام می شود.برای جلوی سر از کلاه لبه دار نیز میتوان استفاده کرد
این جمله برای بازاریابی است. لیزر در کاشت مو فقط نقش برش، شکافتن و یا ایجاد سوراخ را بر عهده دارد. لیزر توسط حرارتی که ایجاد میکند به بافتهای محل برش آسیب میرساند و در محل دهنده و گیرنده خسارات زیادی بر جای میگذارد. از جمله مشکلات ایجاد شده توسط لیزر میتوان به خونرسانی دیرتر و کمتر به گرافتهای کاشت شده اشاره نمود به این دلیل که در اثر حرارت لیزر مویرگهای اطراف شکاف ایجاد شده شدیدا آسیب دیده و خونرسانی به محل کمتر است. همچنین به دلیل حرارت بالا فولیکولهای اطراف محل برش نیز آسیب دیده و یا از بین میروند. به همین دلیل پزشکان در جراحی کاشت مو تمایل کمتری به استفاده از لیزر دارند.
به عنوان اولین اقدام به یک پزشک یا متخصص مو مراجعه نمایید تا علت ریزش موی شما را تشخیص دهد . به عنوان مثال اگر علت ریزش مو شما استرس یا کم خونی یا کمبود مواد معدنی یا اختلالات تیروئیدی باشد توقع نداشته باشید که با مصرف شامپوی ضد ریزش مشکل بر طرف شود . پس از بررسی توسط پزشک و تشخیص علت ‘ اقدامات شروع شود. اقدامات انجام شده بستگی به علت دارد به عنوان مثال اگر کم خونی وجود دارد باید درمان شود. در این مواقع شاید نیاز به یک تیم پزشکی باشد مثلا اگر اختلال تیروئید داشته باشید باید توسط متخصص غدد درون ریز معاینه و درمان شوید و یا اگر اختلال عصبی داشته باشید به یک متخصص روان پزشکی ارجاع داده شوید تا مشکل بصورت کاملا تخصصی حل گردد .
اگر علت ریزش مو هورمون DHT یا طرح مردانه باشد در حقیقت این یک روند طبیعی و ژنتیکی بدن می باشد تا بیماری و آنچه باعث اقـدام جهت درمان آن می شود در حقیقت تمایل افراد است بعنوان مثال ممکن است فردی دچار طاسی شده باشد ولی تمایلی به کاشت مو یا استفاده از درمانهای داروئی نداشته باشد و فرد دیگری بعلت حساسیت زیاد درباره این موضوع دچار افسردگی – اضطراب – ترس از جامعه و اثرات دیگر روانی گردد که ملزم به انجام درمان گردد .
بخشی از علل ریزش مو بویژه در آقایان در حقیقت عدم تناسب بین سرعت ریزش و سرعت رویش موهای سر است و طاسی یا Alopecia نتیجه ریزش مو می باشد که در آن بخشی از سر (یا صورت) دچار بی مویی می شوند این بی مویی می تواند کامل باشد یعنی منطقه طاس شده کاملا فاقد مو باشد و یا اینکه موها بصورت ضعیف و پرز مانند شده باشد.
ریزش مو علل مختلفی دارد که برخی از آنها عبارتند از: عوامل هورمونی ، عوامل ژنتیکی ، کم خونی ، بدخیمی ها ، شوره زیاد ، استرس ، کمبود ویتامینها و مواد معدنی (رژیم سخت غذایی) ،اختلالات تیروئید
در حدود 90% ریزش مو در آقایان علت هورمونی دارد که به آنHormonal type Alopecia یا Male type Alopecia یا Androgenic Alopecia می گویند که به ترتیب ریزش موی طرح هورمونی یا مردانه یا آندروژنیک معنا می دهند. با توجه به شیوع بالای ریزش موی مردانه اغلب بیمارانی که تحت کاشت مو قرار می گیرند آقایانی هستند که دچار ریزش موی مردانه شده اند .
افراد مختلف نسبت به احساس ناخوشایند همراه با آسیب فیزیکی حساسیت های مختلفی دارند. افرادی که حساسیت کمی دارند می توانند آسیب پوستی را به خوبی و با یک پوزخند تحمل کنند. افراد دیگر با حساسیت های بیشتر درد را به راحتی تحمل نمی کنند و برای اجتناب از شرایطی که موجب درد می شود به شدت تلاش می کنند. افراد با حساسیت متوسط که بین این دو گروه قرار می گیرند بیشترین افرادی هستند که با وجود توانایی تحمل درد از آن اجتناب می کنند اما در صورت لزوم می توانند درد را تحمل کنند.